to nie ja byłam Ewą, to nie ja skradłam niebo

Wolność polega na tym, aby śmiało rozpatrywać każdą sytuację w jaką wpakuje nas życie i brać na siebie wszelką wynikłą stąd odpowiedzialność.
[Jean Paul Sartre]

Istnieje bardzo prosty sposób doprowadzenia mnie do stanu wrzenia. Wystarczy powiedzieć: „przez ciebie...[coś tam]”. Mogę wtedy swojej irytacji nie okazać – dlaczego nie, w końcu uczę się panować nad swoimi emocjami – ale krew i tak zagotuje mi się w żyłach, a adrenalina buchnie uszami.
Oczywiście, istnieją takie wyjątkowe sytuacje, w których użycie „przez ciebie” uznam za zasadne i nie zareaguję wqrwem. Na przykład kiedy kogoś uderzę, to może ów ktoś oświadczyć: „przez ciebie będę miał/a siniaki” i będzie to stwierdzenie faktu, z którym nie da się dyskutować. Podobnie w sytuacji kiedy coś zepsuję i ktoś zauważy: „przez ciebie nie można...[użyć tej rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem lub niezgodnie]” – proszę bardzo, niech zauważa. Z faktami nie da się polemizować, a złościć się na nie mogą tylko dzieci.
Ja dzieckiem nie jestem.
ALE kiedy ktoś podejmuje jakąś decyzję lub/i działanie, a następnie próbuje mnie obarczyć odpowiedzialnością za wynikłe z tego powodu konsekwencje... Oooo! Wtedy gotuję się na twardo w sekundę.
Totalnie osłabiają mnie też ludzie, którzy w mojej obecności werbalizują swoje pretensje do Stwórcy i mają do niego żal o to, że pozwala na istnienie ZŁA na świecie. Znam kogoś, kto robi to notorycznie i nie przestaje chociaż zawsze kiedy to słyszę, przypominam jej, że Bóg dał nam wolną wolę i oddał nam ziemię we władanie, więc jeśli coś dzieje się źle, to jest to tylko i wyłącznie nasza (ludzi) wina.
Jedno jest pewne, nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy domagają się swobody, a jednocześnie odrzucają swoją odpowiedzialność za dokonane wybory. Już nawet nie próbuję tego robić - wybieram inne towarzystwo.

---

Pierwsze żonglowanie odpowiedzialnością:

A [Bóg] rzekł:
- Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść?
A człowiek odpowiedział:
- Kobieta, którą mi dałeś [za żonę], ona to dała mi owoc z drzewa, a ja go zjadłem.
Jahwe-Bóg rzekł do kobiety:
- Cóżeś uczyniła?
A kobieta odpowiedziała:
- Wąż mnie zwiódł i zjadłam.

[Księga Rodzaju 3,11-13]