post głównie o wyobraźni i legislacji (czyli o tym, co w real life rzadko idzie w parze)...

...oraz o wampirach (które w real life występują zgoła częściej niż dobre prawo)

9 miejsce na liście najczęściej występujących fraz w wejściach z wyszukiwarek zajmuje w statystykach tegoż bloga: „ćwiczenie wyobraźni”.
No to poćwiczmy wyobraźnię jeszcze raz – posiłkując się serialem „True Blood”.

Załóżmy, że wampiry naprawdę istnieją. Załóżmy, że mogą się odżywiać syntetyczną krwią, aczkolwiek niekoniecznie ją lubią. Załóżmy, że zakładają swoją partię i walczą o prawa dla wampirów – a konkretnie o równouprawnienie.
Pytanie brzmi: czy przyznajesz wampirom takie same prawa, jakie mają ludzie?

Dodatkowe założenia:
Wampiry mogą się napić z człowieka, nie zabijając go i nie zmieniając w wampira.
Wampiry są ładne.
Krew wampirów działa na ludzi leczniczo i pobudzająco.
Wampiry potrafią rzucać na ludzi urok (zahipnotyzować).
Wampiry czasem zabijają ludzi, a ludzie - wampiry.
Wampiry są silne, szybkie i niebezpieczne (jak niektórzy ludzie).


Czy Ty przyznał(a)byś wampirom takie same prawa, jakie mają ludzie?

---

Przeczytałam książkę „Martwy aż do zmierzchu” Charlaine Harris, na podstawie której powstał scenariusz pierwszego sezonu serialu „True Blood”. I nie będę nikogo trzymała w niepewności, tylko od razu napiszę: SERIAL LEPSZY.
Aczkolwiek w jednym aspekcie gorszy.
Otóż w książce NAPISANEJ PRZEZ KOBIETĘ główna bohaterka, Sookie Stackhouse, w finale SAMA radzi sobie z polującym na nią wielokrotnym mordercą i nie są jej do tego potrzebni przedstawiciele odmiennej płci i odmiennych ras. Natomiast w serialu, do którego scenariusz zasadniczo NAPISAŁ MĘŻCZYZNA, mężczyźni zewsząd (no, trochę przesadziłam, bo było ich tylko/aż dwóch) przybywają na ratunek i sprawiają wrażenie, że bez nich Sookie nie dałaby sobie rady.
Dobrze, że chociaż pozwolili jej wbić szpadel w szyję zabójcy... ;-)